Drodzy Przyjaciele,

czy słyszeliście kiedyś o zespole cieśni kanału nadgarstka? A czy wiedzieliście, że to najczęstsza choroba zawodowa?! Zespół cieśni jest jednym z najczę­ściej występujących schorzeń we współczesnej populacji. W Czechach dotyczy około 35 000 ludzi. U kobiet występu­je 4 razy częściej niż u mężczyzn. Dochodzi przy nim do ucisku nervus medianus (tzw. nerwu pośrodkowego), przechodzącego przez kanał nadgarstka.

Kanał nadgarstka to wąskie przejście znajdujące się w rejo­nie nadgarstka, który z trzech stron tworzą kości nadgarst­ka, a z czwartej strony przylega do niego pasmo włókniste – retinaculum flexorum (tzn. troczek zginaczy). W kanale nad­garstka, oprócz nerwu pośrodkowego, do dłoni prowadzi też dziewięć ścięgien palców i kciuka.

Nervus medianus to jeden z głównych nerwów splotu ra­miennego (plexus brachialis), który pod względem ruchowym i czuciowym unerwia rejon przedramienia i dłoni. Pod wzglę­dem motorycznym (ruchowym) steruje kciukiem, palcem wskazującym i środkowym. Pod względem czuciowym wpły­wa na rejon przedramienia i krawędź dłoni od strony kciuka.

PRZYCZYNY ZESPOŁU CIEŚNI KANAŁU NADGARSTKA

1. Permanentny ucisk na nervus medianus poprzez chronicz­ne przeciążanie nadgarstka: np. u osób pracujących na kompu­terze (w związku z długotrwałym używaniem klawiatury, mysz­ki), u kelnerek, malarzy, pianistów. Choroba występuje często także w okresie ciąży (z powodu zatrzymywania wody w organi­zmie i powstawania obrzęków).

Ucisk mogą spowodować zwapnienia więzadeł, przerośnięte ścięgna mięśni zginaczy dłoni, urazy, przemieszczenia, wysięki, stany zapalne więzadeł. Z powodu przeciążenia następują też obrzęki struktur miękkich.

Dokładniej: ponieważ mięśnie nie są w stanie pracować bez odpoczynku, po określonym czasie obciążenia dochodzi do ich przerostu, hipertrofii (inaczej mówiąc, włókna mięśniowe zwięk­szają swoją objętość). Do mięśni nie dopływa tym samym do­stateczna ilość krwi i limfy, za to osadzają się w nich metabolity, będące efektem pracy mięśni (m.in. kwas mlekowy i inne kwa­sy). Następstwem gromadzenia tych szkodliwych substancji w mięśniach jest ich zmęczenie, wysokie napięcie i bolesność. Jednocześnie mięśnie przenoszą to napięcie na całej swojej dłu­gości, dlatego pojawia się też obrzęk ścięgien i otoczek włókni­stych mięśni. Kanał nadgarstka jako struktura w przeważającym zakresie kostna ma ograniczoną szerokość – w sposób nieunik­niony występuje ucisk nerwów, ścięgien, a także naczyń, które zaopatrują mięśnie i nerwy w krew. A przy długotrwałym zanie­dbaniu ten zespół może przejść w proces zapalny.

2. Predyspozycje genetycznemogą mieć wpływ na rozwój cieśni nadgarstka.

OBJAWY ZESPOŁU CIEŚNI:

Pierwsze symptomy: Pojawia się okresowe drętwie­nie, mrowienie lub pieczenie palców (kciuka, palca wskazującego i części środkowego) chorej ręki.

Później: Rejon jest wrażliwy także na dotyk, następu­je utrata czucia na skórze i osłabienie, dotkniętych zespołem cieśni, palców. Towarzyszy temu silny ból, niezgrabność i stopniowe wiotczenie mięśni na przedramionach. Nierównowaga mięśniowa wpływa też na okoliczne mięśnie, w których mogą pojawiać się skur­cze, hipertrofia (powiększenie).

Nieprzyjemne odczucia i ból pojawiają się głównie w spoczynku. Często ból wybudza daną osobę ze snu i promieniuje aż do stawu ramieniowego lub do głowy.

Powikłania: Bez leczenia choroba postępuje i w naj­gorszym przypadku może dojść do trwałego i nieod­wracalnego uszkodzenia nerwu. Uszkodzenie objawia się utratą czucia i zaburzeniem ruchomości palców.2

DIAGNOSTYKA:

Najpierw, dzięki dokładnej anamnezie, ustalamy su­biektywne odczucia pacjenta. Na ich podstawie lekarz zaleca tzw. badanie EMG (elektromiograficzne). Dzięki niemu można zmierzyć przewodzenie mięśniowe, po­stawić diagnozę i ocenić powagę schorzenia.

LECZENIE:

Aby nie doszło do trwałego uszkodzenia, leczenie na­leży rozpocząć jak najwcześniej, ewentualnie zadbać o profilaktykę, aby zapobiec wystąpieniu zespołu.

1. Leczenie zachowawcze (bez ingerencji chirurgicz­nej): w pierwszych stadiach choroby – ukierunko­wana, intensywna rehabilitacja, stretching (ćwiczenia rozciągające), odpoczynek, okłady z lodu (na obrzęki). Usztywnienie (unieruchomienie dłoni) stosowane przeważnie w nocy. Pomoce ergonomiczne. Taping (odciąża wierzchnią warstwę skóry i tkankę podskórną od dolnych warstw otoczki mięśni, a tym samym krew i limfa mają więcej przestrzeni do szybszej i bardziej skutecznej regeneracji).

W celu złagodzenia bólu podawane są leki – prze­ciwzapalne o działaniu przeciwbólowym, leki prze­ciwobrzękowe. Polecane są także witaminy – przede wszystkim B6 (łagodzi procesy zapalne w tkance, zmniejsza wrażliwość na ból) oraz enzym bromelina (także o działaniu przeciwzapalnym).

Wykorzystywane są ultradźwięki (fala uderzeniowa), galwanoterapia, elektryczna stymulacja nerwów.

2. Leczenie chirurgiczne: w ciężkich przypadkach konieczna jest operacja. Przecięcie więzadła poprzecz­nego w nadgarstku, które uwalnia napięcie i zwiększa przestrzeń dla przechodzących przez kanał nadgarstka ścięgien, naczyń i nerwów. Niestety, także po przepro­wadzeniu operacji, po jakimś czasie problemy mogą się ponownie pojawić.

A CO Z JĘCZMIENIEM I CHLORELLĄ?

Z bogatej skali korzystnych substancji zawartych w Jęczmieniu i Chlorelli docenimy tu głównie obec­ność ogromnej ilości chlorofilu. Chlorofil bowiem, jak wiemy, ma silne właściwości przeciwzapalne i przy­czynia się do łagodzenia bólu.

Zalecaną witaminę B6 (lub pirydoksynę) znajdziemy zarówno w Jęczmieniu, jak i w Chlorelli. Witamina B6 jest inicjatorem i regulatorem wielu enzymów, które wpływają na przebieg kluczowych reakcji biochemicz­nych. Ponadto bezpośrednio wpływa na nasz nastrój , ponieważ bierze udział w tworzeniu neuroprzekaźników, do których należy hormon szczęścia – serotonina oraz noradrenalina wspomagająca nas w osiąganiu lepszych wyników w krótszym czasie.

Dzięki Jęczmieniowi, zamiast enzymu bromeliny zyskujemy ponad 100 enzymów, w tym już co naj­mniej 20 z nich zostało opisanych. Enzymy są ważny­mi biokatalizatorami wszelkich procesów w naszym organizmie. Są wśród nich m.in. dysmutaza ponad­tlenkowa – likwidator wolnych rodników, oksydaza cytochromowa – przyspieszająca oksydację i reduk­cję, katalaza – rozkładająca nadtlenek wodoru na tlen i wodę, transhydrogenaza – ważna dla tkanki serca.

Jęczmień wyróżnia się także wysoką zawartością sub­stancji polifenolowych. Należą do nich również flawo­noidy o działaniu przeciwzapalnym.

Chlorella z kolei przyspiesza usuwanie kwasu mle­kowego. Zawiera też aminokwasy esencjalne (w tym BCAA), które pomagają w gojeniu i wzroście mięśni.

Jestem bardzo wdzięczna, że także w przypadku tej diagnozy neurologicznej, możemy polegać na Jęcz­mieniu i Chlorelli GW!

Życzę, aby Zielona Żywność GW była wszystkim po­trzebna wyłącznie profilaktycznie!

Pięknych, jesiennych dni dla Was.

Kateřina

MUDr. [lek. med.] Kateřina Bednářová ukończyła medycynę ogólną na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Masaryka w Brnie. Ma specjalizację w dziedzinie neurologii oraz neurologii dziecięcej. Po studiach najpierw pracowała na oddziale neurologii i oddziale intensywnej opieki medycznej Szpitala Třebíč, a następnie w Klinice Neurologii Dziecięcej i w Szpitalu Dziecięcym w Brnie. Jęczmień i Chlorellę je od 2015 roku, razem z dwojgiem swoich dzieci i mężem. Obecnie jest na urlopie macierzyńskim. Jest w gronie specjalistów współpracujących z GW, wykłada i propaguje Zieloną Żywność. Jest zwolenniczką łączenia medycyny klasycznej z medycyną holistyczną.